Het leven van een skileraar in januari

Een nieuw jaar, een frisse start! Vrijwel iedereen start het nieuwe jaar met goede voornemens, acties en een abonnement in de sportschool. In de bergen starten we het nieuwe jaar met ladingen sneeuw, heel veel laagjes en een dikke wollen deken.

Lang verwacht en nu eindelijk gekomen! De afgelopen dagen hebben vrijwel alle skiresorts in de Alpen de sneeuwdump gekregen waarop we zaten te wachten. In Kaprun begon het op woensdagmiddag te sneeuwen en de eerste pauze viel pas op donderdagavond. Maar gelukkig maar voor kort, want gedurende de nacht en in de vrijdagochtend kwamen er nog een paar centimeters bij. Zoveel sneeuw is super! Het dorp veranderd in 1 keer in een andere wereld. De winterse stemming is terug van weg geweest, de auto’s glijden weer door de straten en de pistes zijn niet langer witte linten door het nog groene landschap. FANtastisch!

Helaas bracht deze weersverandering ook iets anders met zich mee: een enorme daling in de temperatuur. Was het de dagen ervoor nog rond het vriespunt, tijdens de eerste grote sneeuwbui viel de temperatuur terug naar het vrieskistwaardige niveau van -17°C graden. En dit was niet voor even? Eergisteren is overdag een temperatuur van -30°C op de Kitzsteinhorn gemeten! En onze training van gisterochtend hebben we gedaan bij een toch uitdagende -22°C graden. Dit zijn de dagen dat skiën van een sport, in een survivalsessie veranderd. Je word ineens een specialist in het aandoen van zoveel mogelijk laagjes. Een outfit bestaande uit 2 thermoleggings, een gewatteerde snowboardbroek, thermoshirt, fleecetrui, softshell jas, donsjack EN je skijas, zijn geen uitzonderingen.

Nu is trainen 1 ding, maar les geven is toch even nog wat lastiger. Waar bij trainen je jezelf uitdaagt en redelijk warm kan blijven, sta je bij het les geven als leraar toch behoorlijk veel stil. Wachten, kijken, corrigeren, uitleggen, het zijn allemaal vrij passieve handelingen. En dit komt de doorbloeding, van met name handen en voeten, niet ten goede. Bij deze extreme temperaturen is er zelf een behoorlijk kans op ´frost bite´, oftewel bevroren lichaamsdelen. Niet direct een hele arm of voet, maar punten van neuzen, oren en vingers zijn zeer gevoelig hiervoor. Regelmatig eindigen dagen als deze voor leraren met kleine ´frost blaasjes op de wangen, of compleet ´dode´ tenen en vingers. Dit zijn dan ook de dagen dat het voor een leraar het lastigste is om les te geven. Maar met een grote dosis optimisme en liefde voor de sport, slaan we ons er door heen. En de beloning krijg je als je de lach van je gasten ziet, die genieten van elk moment op de latten.

Niet alleen ik heb last van de kou, mijn hond is nu niet direct van de meest `wintervaste soort`. Mijn whippet, een kleinere hazewind soort, heeft dan ook een garderobe vergelijkbaar met die van mij: thermoshirtjes, softshell jas, winterjas en zelf een heuse fleece buff. Elke ochtend pakken we hem helemaal in zodat hij zonder problemen van de winterse wereld kan genieten. Samen met onze beagle maakt hij de wandelpaden onveilig. En ondanks zijn gebrek aan vet en vel, geniet hij er volop van.

Gedurende de dag proberen we door middel van warme thee en choco zo warm mogelijk te blijven. Na het afronden van het laatste lesuur, maken we dan een tussenstop bij Lederhosen. Een authentieke paraplu bar onderaan de Maiskogel. Onder het genot van nog meer warme drankjes, spreken we de dag door met collega’s. Even lekker ontspannen. Om daarna naar huis te wandelen door een ijskoude wereld. Thuis aangekomen genieten we van een warme maaltijd om daarna met zijn 4tjes onder een deken nog even na te genieten van de koude maar geslaagde dag!´

Je merkt als je een tijdje in de bergen woont, dat je een ander ritme krijgt. De invloeden van de seizoenen zijn vele malen groter. Winter is echt winter, en het voorjaar komt plotsklaps in al zijn groene kleurenpracht! Ook verlies je het gevoel voor een week-ritme. Want zaterdag en zondag zijn niet altijd je vrije dagen. En soms begint je werkdag om 9 uur, soms pas om 2 uur. Deze ochtend heb ik vrij gehad en lekker getraind met mijn vriend, terwijl de middag is gevuld met het verkopen van skilessen en het geven van informatie. Deze levensstijl geeft minder structuur maar ook een bepaald soort vrijheid. Want wanneer anderen op kantoor zitten en de klok rond werken, klimmen wij een besneeuwde bergpiek op en genieten van het uitzicht. Voor ons past deze levensstijl perfect en we genieten er elke dag van. Ons goede voornemens voor het nieuwe jaar? Die hebben we eigenlijk niet. Want waarom zou je aan een succesformule iets veranderen!?! ?

Liebe Grusse,

Gabi