Het leven van een skileraar annex bergwandelgids in #januari

Deze blog is een beetje anders… Want met een nieuw jaar, komt een nieuw begin. En hopelijk gaat dit jaar wat soepeler dan 2017. Niet dat 2017 een slecht jaar was, van alles leer je en je komt er weer sterker uit. Maar het ongeval van mijn vriend en de hobbels die ik had met mijn eigen gezondheid hebben wel hun stempel op het jaar gedrukt. Dus 2018 gaan we in met een heel andere insteek, een insteek die we eigenlijk allemaal zouden moeten nemen.

In mijn oude job bij product development werd steevast de spreuk “stilstand is achteruitgang” gebruikt. Nu vind ik dat dit niet alleen geldt voor productontwikkeling, maar eigenlijk voor het hele leven. Wanneer je te lang stil blijft staan, te veel terug blijft kijken, dan blijf je hangen. Als een roestige plaat of een CD met een dikke kras erin. En zeg nou zelf, geen van beiden vinden we dat mooi klinken. Het leven moet klinken als een lekker rock-nummer, of een opzwepende latin-mix…bruisend, met veel energie. En dat is ook hoe ik 2018 in wil gaan.

Als eerste wil ik natuurlijk dat mijn vriend volledig revalideert. Inmiddels weten we dat zijn knie wel veel is verbeterd, maar er is iets niet helemaal pluis met de kracht en stabiliteit van het gewricht. Daarom willen we proberen de operatie om de schroeven te laten verwijderen, te vervroegen. Zodat de chirurgen een kijkje in zijn knie kunnen nemen om uit te vogelen wat er nou niet lekker zit daarbinnen. Hoewel dit natuurlijk niet ideaal is, zijn we op de goede weg en ik weet zeker dat hij volgende winter gewoon weer kan skiën.

Wat betreft mijzelf, ik heb ook een beetje gehakkeld met mijn gezondheid. En na eindelijk een bloedanalyse te hebben laten doen, blijkt dat ik een auto-immuun ziekte heb. En nog wel een hele hippe ook: de ziekte van Hashimoto. Het lijkt wel een gerecht van een sushi kaart, en laat ik nou dol zijn op sushi. Maar zonder gekheid, het is wel even schrikken als dat je word medegedeeld. Want het vervelendste is toch als je eigen lijf niet doet wat het moet doen. Of eigenlijk dingen teveel doet. En dat is bij mij het geval.

Mijn immuunsysteem is overactief en valt mijn eigen schildklier aan en maakt hem kapot. Dit resulteert in allerlei vage klachten zoals extreme vermoeidheid, mist in het hoofd, niet kunnen concentreren, spierkrampen, en nog een heel riedeltje. Eigenlijk allerlei dingen waar ik de afgelopen maanden mee te maken had. En wat is het dan fijn als je ontdekt dat jij je niet aanstelt, dat het niet lag aan te weinig slapen, en dat het eigenlijk heel goed te behandelen is, En daarmee ben ik nu natuurlijk ook druk. Uitvinden wat er, naast de medicijnen, kan bijdragen om mijn immuunsysteem weer in zijn normale ritme te krijgen.

Het is in situaties zoals deze, dat jij je als mens realiseert wat er ECHT belangrijk is in het leven. In 2018 wil ik heel graag meer touren gaan lopen, nieuwe klanten werven, nog meer mijn bedrijfje Holiday Hikes promoten, mijn volgende ski-licentie halen, en nog veel meer. Maar…uiteindelijk is genieten van het moment, van de dagen die gaan komen, en simpelweg rustig vooruit kijken, dat wat er telt. Dus op een dag als vandaag, geniet ik van alles wat ons tegemoet komt. Zo had ik in de ochtend een heerlijke les met een super gezellige dame uit Nederland, die speciaal met mij als instructeur wil skiën. Zo cool. En in de middag, had ik spontaan vrij. Dus we zijn een heerlijke, ontspannen sneeuwwandeling met de honden gaan maken. Simpel, eenvoudig, maar het geeft zoveel voldoening. En morgen, morgen brengt weer nieuwe, mooie momenten.

Want uiteindelijk gaat het niet om nog meer geld verdienen, of nog meer diploma´s op je naam te hebben staan. Want met meer geld kan je wel die nieuwe Goretex-jas kopen, of dat nieuwe paar super snelle ski’s, maar het betekent niet dat je er ook van kan genieten. Want genieten, dat is iets wat in jezelf zit. Iets wat je van binnen moet toelaten, jezelf durven laten genieten! En dat…dat is hoe ik 2018 in ga. Niet om het onderste uit de kan te halen, niet om mezelf tot het einde te pushen om toch nog net dat examen te halen… Maar om te genieten, van al het moois om me heen en wat er op mijn pad komt, gewoon van dag tot dag. En met mijn super lieve vriend, onze schatten van honden en ons geweldige bergleven, heb ik alle ingrediënten om dit te doen. Ik daag jullie uit, om 2018 ook zo te beginnen…simpelweg met GENIETEN! 😀