Blog Gabi in Oktober

In oktober warm en fijn, zal het een scherpe winter zijn. Tot nu toe gaat dit eigenlijk prima op. Alleen hopen we natuurlijk dat die scherpe winter gepaard gaat met veel sneeuw, en niet alleen ijzige kou. Want dat het winterseizoen voor de deur staat is een feit. En zo ook mijn eerste werkdag. Maar daar tussendoor speelt de uitkomst van de operatie van mijn vriend de hoofdrol. Want dat is nogal een gedoetje.

Winter

Hoewel oktober in Nederland echt nog tot de herfst behoort, luidt deze maand hier toch echt de winter in. Want in oktober is ook altijd de opening van het skigebied op de Kitzsteinhorn. Hoeveel meer winter wil je hebben? Was eerst nog alleen de middelste piste bij de Kitz & Kees sleepliften en de oefenpiste bij Magnetköpfl open. Nu is ook de afdaling tot aan het Alpincenter klaar voor gebruik. Perfect natuurlijk voor alle vroege skifanaten en de race teams welke de Kitzsteinhorn altijd als hun pre-winter thuis zien.

Echter laat de sneeuwkwaliteit nog wat te wensen over. Dit hebben jullie ook op de vele live streams en video´s op FANtastisch Oostenrijk gezien. Zo konden we halverwege oktober op verschillende plekken nog het gletsjerijs met eigen ogen aanschouwen. En er is niets zo glad als gletsjer ijs! Denk aan een spiegel waar je met geen mogelijkheid, en dan bedoel ik ECHT GEEN MOGELIJKHEID, grip op kan krijgen. Gelukkig is dat inmiddels afgedekt door een mooi laagje sneeuw van de afgelopen dagen. En op het moment van schrijven sneeuwt het ook weer op Kitzsteinhorn dus het begint daarboven mooi op echte winter te lijken. Zo zien we het graag.

Werk

En met de komst van de sneeuw komt ook het winterse werk. Mijn eerste werkdag is al ingepland en op de valreep zelfs nog in oktober. Een dagje op pad met een familie. Eerst in de stijl van mijn zomerse werk: een rondleiding door het Gipfelcentrum met toedracht over de natuur en omgeving. Gevolgd door een middag op de latten. Goed om alle technieken weer op te frissen voor de start van het hoofdseizoen, wanneer het werk vol gas aan zal treden. We hebben er zin in.

Qua werk loopt het ook goed deze winter. Met de start van ons nieuwe bedrijfje Snow Camps Europe hebben we al de nodige boekingen en loopt mijn agenda al aardig vol. We hebben nog wel een paar plekjes in ons super FEAR-LESS camp eind januari, en het uitdagende SKI-IMPROVER Camp welke eind december en eind januari draait. Daarnaast staan er nog prive lessen, sneeuwschoen touren en allerlei andere leuke dingen op het programma. Geen vervelend winter werk voor mij dus. En voor jullie is dit ook nog mogelijk, want onze WIN-ACTIE voor een week gratis wintersport loopt nog steeds.

Operatie

Helaas speelt de operatie van mijn vriend ook nog altijd een grote rol in ons alledaagse leven. Zoals jullie weten heeft hij deze maand zijn derde, en hopelijk laatste, operatie ondergaan. In deze operatie zou zijn tibia plateau opnieuw gebroken worden en op de juiste hoogte terug gezet worden. Tevens zou er gekeken worden naar de ´UKO´ oftewel het Unidentified Knee Object, welke in zijn knie is achtergebleven. Inmiddels is de operatie achter de rug, maar…

De operatie was toch wat uitdagender dan de arts had gedacht. Hij zei letterlijk; ´ik ben een beetje als een slager te werk gegaan´. Daar krijg je dus wel even de kriebels van. Het blijkt dat het hoogteverschil van het tibia plateau bijna een hele centimeter was! Dat is enorm voor binnen een gewricht. Geen wonder dus dat mijn vriend voor de operatie altijd problemen had.

Kraakbeen

Daarnaast heeft de arts geconstateerd dat het kraakbeen in het gewricht voor een heel groot stuk compleet kapot is. Dit door toedoen van alle fysio, therapie en belasting welke we de afgelopen maanden toegepast hebben. Op advies van de artsen nota bene! Je begrijp dat dit natuurlijk heel erg slikken is. Niet waar we op gehoopt hadden. Maar gelukkig is waarschijnlijk wel de mogelijkheid om met de juiste training te blijven sporten, en skiën, met slecht kraakbeen.

Als laatste heeft de arts tijdens de operatie naar de UKO gekeken, en het blijkt een revet ring van een schroef, welke de artsen zijn vergeten eruit te halen, te zijn. Dit heeft zich in de afgelopen maanden, door toedoen van het vele bewegen en oefenen, verder in het kraakbeen ingebed. Inmiddels zit het er zo ver in, dat het beter is om het te laten zitten, want anders moet de arts het nog resterende goede kraakbeen ook nog verwijderen. Ik snap dat mensen af toe wat verliezen, maar dit soort scenario´s houdt je toch niet voor mogelijk.

Toekomst

De vraag is natuurlijk hoe dit in de toekomst verder gaat. Onze eerste focus is, wederom, op het herstel van mijn vriend. Gelukkig is de verwachting dat dit een stuk sneller zal gaan dan na de eerste operatie. Simpelweg omdat er minder trauma is veroorzaakt. Maar alsnog zal het 12 weken duren voordat hij compleet van de krukken af is. En daarna…moeten we afwachten wat de toekomst ons gaat brengen.

We hopen dat met de juiste training hij gewoon kan sporten en skiën. Misschien niet meer altijd vol gas, of buckelpistes skien, maar in ieder geval gewoon weer genieten en les geven. Voor het moment is dat voldoende om op te focussen. Natuurlijk brengt een situatie als dit ook altijd weer positieve dingen. Zo forceert het ons om nog eens goed over onze toekomst na te denken. Wat willen we nu eigenlijk, waar willen we staan over een paar jaar. En is de toekomst welke we voor ogen hadden wel de juiste. Vragen waar we de komende tijd, op basis van zijn revalidatie, rustig over na gaan denken.

Maar gelukkig is 1 ding zeker; wat de toekomst ook gaat brengen, we gaan hem met opgeheven hoofd tegemoet. Want we hebben immers elkaar, onze hondjes, een fijne plek om te wonen, in een prachtige omgeving. Geen rede om niet positief en happy te zijn. En die knie, ook die krijgen we gewoon weer aan de praat. Misschien niet direct zoals het was, maar genoeg om weer van alles te genieten. En daarom zeg ik toch: lang leve de toekomst!

Liebe Grüße,

Gabi