Het leven van een skileraar annex bergwandelgids in #maart

Maart roert zijn staart. En dat blijkt ook wel, want wat is dit een wispelturige maand. Niet alleen qua weer, maar ook qua drukte, werk en van alles en nog wat. Het is ook de maand van een nieuwe start, want ook hier ging de klok een uurtje vooruit in maart. En dat betekent dat het einde van de winter er toch echt aan zit te komen…

Februari was nog een echte winterse maand met veel sneeuw, extreme kou en geglibber op de straat om naar je werk te komen. Het lopen met skischoenen op een laag ijs is iets wat ik na 4 seizoenen in de sneeuw nog steeds niet helemaal onder de knie heb. Maar wat was het leuk om wakker te worden en te constateren dat er toch echt weer een laagje sneeuw bij was gekomen. Hoe anders is de maand maart…

Maart roert zijn staart en dat zien we dan ook in alles. Het weer zwaait van het ene uiterste naar het andere uiterste. Aan het begin van de week staan we nog dik ingepakt op ons meeting point om de nieuwe gasten van de week te verwelkomen. En tegen het einde van de week zijn je eerste uren werken in alleen een shirt en je onderjasje een feit. De warme luchtstroom welke hier verantwoordelijk voor is, word hier de ´Sud-föhn´ genoemd. Een warme bries uit het zuiden welke ervoor zorgt dat al het wit letterlijk als sneeuw voor de zon verdwijnt. De straten zijn dan ook weer sneeuwvrij en hier en daar beginnen de eerste graspollen en struiken alweer hun groene kleur te krijgen.

Daarnaast hebben we in maart ook een hele grote ommezwaai in het aantal klanten in de skischolen. De ene week lijkt het onmogelijk om genoeg leraren aan te slepen, de andere week is het ineens doodstil overal in Kaprun. Een normale gang van zaken, maar nog altijd een opmerkelijk fenomeen. Gelukkig zorgt onze chef er dan wel weer voor dat we aan het werk blijven. Zelf ben ik gepromoveerd tot in het bureau. Op woensdag beman ik ons moederschip dan ook in mijn eentje. Best een leuke afwisseling van het standaard werk. Informatie geven, lessen verkopen, helpen met tal van dingen, kortom lekker bezig zijn. En zoals we allemaal weten, variatie doet eten. Het is dan nog leuker om de volgende dag weer op de latten te kunnen staan.

Maar de maand maart betekent ook dat het einde van de winter nu echt in zicht is. In de laatste week van maart verplaatsen we dan ook ons hele hebben en houden naar hoger gelegen terrein. Kortom, we zijn dan alleen nog werkzaam op de Kitzsteinhorn gletsjer, aangezien de sneeuw in het dal niet van goede kwaliteit is. De Maiskogel is nog wel open, maar meer voor de lokale liefhebbers dan de reizende toeristen. Dit betekent helaas een extra uurtje forenzen elke dag, maar ook betere sneeuw en de mogelijkheid om nog even goed aan de goggle-tan te werken.

En met de zomer in zicht, beginnen ook de lentekriebels echt door te komen. In de sales heb ik dan ook een fijn paar hikingshorts op de kop weten te tikken en het grootste gedeelte van mijn zomertouren voor Holiday Hikes staat al ingepland. Ik krijg er al helemaal zin in als ik er aan denk. Lekker in een zonnetje een berg op klauteren, om daarna te genieten van een koud drankje op het terras met een geweldig uitzicht. En nu de klok verzet is, kunnen we ook al hier beneden in het dal in dat heerlijke zomerritme komen. Een lange namiddag wandeling met de honden, gevolgd door eten op het balkon in de zon en namijmeren terwijl het licht achter de bergen verdwijnt. Dat zijn de momenten waar je het voor doet.

Gespannen kijken we ook al uit naar de maand april. Want dat word voor ons toch wel een beetje de ´maand van de waarheid´. De kijkoperatie van mijn vriend staat gepland voor de week van 16 april en we hopen zo dat de uitkomst positief is. Of ieder geval dat er duidelijkheid komt hoe we zijn knie kunnen aanpakken en het probleem kunnen oplossen. Want daarna staat niets nog tussen ons en de perfecte zomer. Voor nu duimen we ons rot op een goede uitkomst. Duimen jullie met ons mee?!?!

Liebe Grüße,

Gabi