Snack Dreieck en Burlizz, Snack Guru Lizz vertrok naar Oostenrijk
Amersoort, september 2009
“Dames en heren, de trein naar Utrecht Centraal rijdt vandaag niet, er zullen bussen worden ingezet”
Voor de zoveelste keer vertraging, 1000en mensen moeten met dezelfde stinkende bus, die tevens een uur over een afstand van 15 km doet. Je betaald ook nog een godsvermogen om op een tiende vierkante meter te staan. Wat is Nederland toch een stress land.
“Lizz ga je mee naar Oostenrijk, seizoen in de apres ski bar werken?” Wie ik? Ik haat kou en sneeuw. Mij niet gezien. Toeeeeee 1 seizoen, nu kan het nog.
Oh ja, even vergeten dat we natuurlijk op moeten groeien, een vaste baan moeten hebben, een huis met een boom, hondje en kindje. JA maat, ik ga mee! Zo begon in december 2009 het eerste Oostenrijk avontuur. Liters wijn, leven op tosties, achterlijk veel uren maken maar geen sneeuwvlok aangeraakt. Snowboarden was niets voor mij, spritzes drinken daarentegen wel. Alsof ik het uitgevonden had. Spritzy was dan ook de bijnaam.
April 2010
Tranen met tuiten, seizoen was afgelopen. Inmiddels had ik een Engelsman aan de haak geslagen, en ja, een snowboard leraar. 7 x heeft ie me op het snowboard gekregen, maar of ik het kon? Nee, wilde ik? Nee. Geef mij maar apres ski. Half jaar gereisd, en toen begon het Echte leven!.
De Engelse snowboardleraar trok bij mij in, in Nederland. Hij ging aan de slag als kok, en ik ging manager spelen bij mijn oude werk. Wat klonk het FANtastisch, personeel werven voor drie restaurants, nieuwe ideeen uitwerken, thema avonden organiseren, benefietdiners, maar altijd in mijn achterhoofd, hoeveel vakantie dagen heb ik, wanneer kan ik weg.
Na bijna 2 jaar, een heleboel hoofdpijn verder, 10 kilo afgevallen door het gestress in Nederland zei ik mijn baan op. Dit was het niet, ik wil rust aan mijn hoofd. Niet meer avonden werken, weekenden vrij en lekker van 9 tot 5 werken. Ik zocht daarom een baan op kantoor en via via ben ik bij Bosch Security Projects terecht gekomen. Servicecoördinator Lizzy ging aan de slag op de technische helpdesk. Twee maanden was het FANtastisch, avonden vrij, weekend vrij, goed salaris. Geen horeca, geen zatlappen, maar weer 25 vakantie dagen, een hoop hoofdpijn en verloren kilo’s door de stress. 7 km moest ik fietsen elke dag, met de auto deed ik er 1,5 uur over. Ongeveer heel Amersfoort wilde in de ochtend diezelfde straat rijden, tuut, aan de kant, pfffff!
Oktober 2012
Simon hoe vind je Nederland? Gestrest, saai, geen spontaniteit, ik wil weg. Waarheen dan? Snowboarden! Inmiddels kon ik in die tijd wel wat meer als van hut naar hut “‘boarden” en wijnen proeven. Ik zag het wel zitten, seizoen in Oostenrijk. Leve de Apres ski. Simon nam als eerste ontslag, hij had zijn baan als kok allang ingeruild voor belasting adviseur bij een engels bedrijf, helemaal zijn ding; NOT. En zo volgde mijn ontslag brief.
Heb mijn ouders een hartaanval bezorgd toen ik vertelde dat we allebei onze baan opgezegd hadden; huis verhuurd en daar gingen we, in het inmiddels overgenomen Nissan Micraatje van oma, ( deze heeft het trouwens FANtastisch gedaan, helaas heb ik deze in de prak gereden begin dit seizoen, zal wel een teken geweest zijn, ≠NOOIT meer naar huis!) twee snowboards en wat kleding, Mr Jones, het geadopteerde hondje uit Marokko die bij het huisje boompje beestje verhaal hoorden werd bij Opa en Oma gedumpt, met het plan, na het seizoen worden we voor de tweede keer serieus. Daar zijn we nog steeds mee bezig.
Inmiddels is het 2018 en is ons “laatste seizoen” nog steeds bezig. Door een stom ongeluk kwam ik in de zomer van 2013 in het ziekenhuis terecht en vertelde het prachtige zorgsysteem van Nederland dat ik hier maar moest revalideren. Met een gebroken elleboog een paar kneuzingen en heleboel blauwe plekken wist ik 1 ding heel zeker. Oostenrijk is FANtastisch, terug naar nederland wil ik niet meer. Zo kwam het fantastische idee om een snackbar (snack dreieck)over te nemen en dat heb ik gewoon gedaan. In de kreukels ben ik toen aan mijn Snack Dreieck avontuur begonnen. Een klein houten hokje midden in het centrum van Kircherg tegenover de bushalte. Ik begon in de zomer, iedereen verklaarde me voor gek, wat moet je daar in de zomer? Is er wel wat te doen? Zijn er niet alleen opa en oma’s? Houd je van wandelen? Après ski is er niet. Wie had kunnen weten dat de zomer FANtastisch is, we nog meer feesten en drinken. Oostenrijkers vinden voor alles een feestje, koeien gaan de berg op, FEEEEST. Eerste steen ligt op het dak, Feeeeeest. Koeien komen de berg af, Feeeeest! En er zijn nog veel meer feesten om op te noemen.
Snack Dreieck, van Frikandellen, friet, kipcorns, hamburgers, tot ook smoothies, soft ijs, verse sappen en salades. Van alles verzon ik. Afwachtend wat de winter zou brengen, je bent gek? Wie wil er frikandellen maken in die kou voor die zatlappen? Ja want iedereen is zat in de winter J Is dat nou je toekomst Liz? In een snackbar staan. Wacht maar jongens, wacht maar af.
De grootste lol had ik die winter, 28 x zijn mijn vingers bevroren. Zeker 210 x voelde ik mijn voeten niet meer. Brandwonden van hier tot portugal door het warme vet, maar alles voor de frikandel. Snack Dreieck by Lizzy werd een “gluhwein” meeting point. Kilo’s patat en duizenden snacks gingen er doorheen. 7 dagen in de week van half 1 tot half 1 stond ik er.
Na 1 seizoen wilde ik er wat bij. Het was leuk maar ik kon meer. Ik veranderde wat snacks door producten uit de regio en ging me focussen op locals. De zomer opende ik ook voor hun. Picknickmandjes, fruit, sappies van alles. Liz rustig doen zei vaders, niets rustigs. Delizzious cake away, delizzous burgers, doggylicious, van alles kwam eruit het kleine hokje.Maar ik wilde meeeer…
Die winter zijn we gestart met Oliebollen en kreeg ik de bijnaam stamppotlizzy. Ik begon met koken voor skileraren en uiteindelijk leverde we het aan de deuren. Boerenkool, hutspot, erwtensoep, van alles! Ik at gezond en de skileraren hadden een gezonde hap. Dit was leuk, voor een jaar! 🙂 Inmiddels heb ik een mobiel burger concept opgezet en staan we op de kerstmarkt in Kitzbühel, Hahnenkammrennen in Kitzbuhel, het dorpsfeest in Kirchberg en afgelopen zomer elke vrijdag op de Kostbar in Kirchberg. Twee jaar geleden heb ik besloten een grotere snackbar te willen, met bar en zitplaatsen. 9 panden heb ik bekeken maar had mijn zinnen al gezet op Westendorf. Dat leek een onmogelijk plan.
Op een bbq leerde ik Toon & Marcel van Werken in Oostenrijk kennen. Een paar weken later vroeg Toon of ik niet af en toe een paar bedrijven wilde benaderen om mee samen te werken! De Snack Dreieck heeft de grootse drukte in de winter, zomers had ik zat tijd. Zo werd mijn eigen netwerk ook nog groter. Onbewust wist ik dat hierdoor, wat ik ook zou gaan beginnen in de toekomst, personeel niet langer een probleem zou zijn. Door de contacten van Werken in Oostenrijk ben ik ook in het leveren van snacks gerold en is Snacks Delizzery ontstaan. Bedrijven en particulieren kunnen snacks bij mij bestellen en die rijd ik ‘s winters rond. Van een hut boven op de berg tot een Nederlands feestcafe in het dorp. Van bitterballen tot erwtensoep, fristi of chocomel.
Nog steeds bleef die “droom” naar Westendorf. Wederom door de contacten van Toon, het goede contact met de eigenaren van Gerrys Inn en Karat en inmiddels mijn eigen opgebouwde netwerk kwam er een pand ter sprake. 1,5 jaar heb ik geprobeerd het pand te krijgen. Toen ik bijna wilde opgeven heb ik nog een laatste poging gewaagd; dit was de “genadeslag” Ik kreeg het pand!
Door een stom auto ongeluk leek mijn droom in duigen te vallen maar door alle fantastische vrienden hebben we het gered! Zo opende op 19-12-2017 Snackbar Burlizz. Een Hollandse friettent met lokale gerechten! Een grote Snack Dreieck met eigen bar & 25 zitplaatsen! Van frikandellen, eigen gemaakte gehaktballen tot boerenkool met worst. Het publiek is zo gevarieerd, van strontbezopen Apres skiërs tot de lokale bevolking. Het loopt als een speer, werken elke dag met veel plezier maar heb alweer kriebels voor wat nieuws. Ik krijg steeds vaker de bijnaam “Snack Guru” Met mijn 52 kilo klopt deze bijnaam niet helemaal maar frikandellen en hamburgers maken kan ik als de beste. Het verzinnen van nieuwe “gerechten” als frikanburger, boerenkoolbitterballen of zuurkoolsoufflees vind ik fantastisch en daarom raak ik nooit “uitgewerkt”.
De gedachte dat personeel nooit echt een probleem gaat spelen is fantastisch! Misschien dat dit ook een rol speelt bij het opzetten van iets nieuws, goed personeel vinden was altijd een probleem.
Waar ik momenteel mee bezig ben? Dat zeg ik lekker nog niet, maar Burlizz loopt fantastisch en bak nog elke dag met alle liefde een frikandel 🙂